QUANDO 8 MG FİLM KAPLI TABLET - kullanma tali̇mati, ne için kullanılır, yan etkileri, zararları, doz

KISA ÜRÜN BİLGİSİ             *

QUANDO 8 mg film kaplı tablet

• 2. KALİTATİF VE KANTİTATİF BİLEŞİM

Etkin Madde:

Her bir film kaplı tablet 8.00 mg lomoksikam içerir.

Yardımcı maddeler:

Laktoz monohidrat 90.00 mg

Kroskarmeloz sodyum 10.0 mg

Titanyum dioksit (E171) 1.92 mg

Yardımcı maddeler için 6.1 ’e bakınız.

3. FARMASÖTİK FORM

Film kaplı tablet.

Beyaz renkli, oval, bir yüzü çentikli, bombeli, film kaplı tabletler.

• 4. KLİNİK ÖZELLİKLER

4.1 Terapötik Endikasyonlan

Osteoartrit, romatoid artrit ve ankilozan spondilit belirti ve bulgularının tedavisi ile akut gut artriti, akut kas iskelet sistemi ağrıları, postoperatif ağrı ve dismenore tedavisinde endikedir.

4.2 Pozoloji ve Uygulama Şekli

QUANDO reçete edilmeden önce QUANDO’nun potansiyel yarar ve riskleri dikkate alınmalı dır. Hastanın bireysel tedavi amaçlan ile uyumlu olan en kısa süreli en düşük etkin doz kullanılmalıdır (Bkz. Bölüm 4.4. Özel kullanım uyanlan ve önlemleri).

QUANDO ile başlangıç tedavisine yanıt alındıktan sonra kullanım dozu ve sıklığı hastanın bireysel ihtiyaçlarına göre ayarlanmalıdır.

Ağn tedavisinde

Günde 8 mg-16 mg lomoksikam 2–3 doza bölünerek verilir. Önerilen maksimum doz günde 16 mg’dır.

Osteoartrit ve romatoid artrit

Önerilen başlangıç dozu, 2–3 doza bölünerek verilen 12 mg lomoksikamdır. İdame dozu günde 16 mg’ı aşmamalıdır.

Uygulama şekli:

QUANDO oral kullanım içindir ve yeterli miktarda su ile alınmalıdır.

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler:

Hafif ila orta şiddette böbrek fonksiyon bozukluğu olan hastalar için önerilen maksimum doz, 2 veya 3 doza bölünerek verilen günlük 12 mg’dır (Bkz. Bölüm 4.4).

Karaciğer yetmezliği

Hafif ila orta şiddette karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalar için önerilen maksimum doz, 2 veya 3 doza bölünerek verilen günlük 12 mg’dır (Bkz. Bölüm 4.4).

Pediyatrik popttlasyon:

Güvenlilik ve etkinliğine ilişkin veriler yetersiz olduğundan 18 yaş altındaki çocuklarda ve ergenlerde lomoksikam’ın kullanımı tavsiye edilmemektedir.

Geriyatrik popülasyon:

Renal veya hepatik fonksiyon bozukluğu olmadıkça 65 yaşm üstündeki yaşlı hastalar için hiç bir özel bir doz ayarlaması gerekli değildir. Bu grupta gastrointestinal advers etkiler çok iyi tolere edilemediğinden, lomoksikam dikkatli uygulanmalıdır (Bkz. Bölüm 4.4).

İstenmeyen etkiler, belirtileri kontrol altına almak için gerekli olan en düşük etkili dozun en kısa süreyle kullanılmasıyla, minimuma indirilebilir (Bkz. Bölüm 4.4.)

4.3 Kontrendikasyonlar

QUANDO aşağıdaki durumlarda kontrendikedir;

• Lomoksikama veya bu tıbbi ürünün içeriğindeki bileşenlerinden herhangi birine karşı aşın duyarlılık durumunda
• Trombositopeni
• Aspirin veya diğer NSAİİ’lerin alımı sonucunda astım, ürtiker veya aleıjik tipte reaksiyon görülen hastalara kullanılmamalıdır. Bu tür hastalarda NSAİÎ’lere bağlı şiddetli, nadiren ölümcül olan, anafilaksi benzeri reaksiyonlar bildirilmiştir (Bkz. Bölüm 4.4.)
• Ağır kalp yetmezliğinde
• Gastrointestinal kanama, serebrovasküler kanama veya diğer kanama bozukluklan

• . Geçmiş NSAİİ tedavisiyle ilişkili gastrointestinal kanama veya perforasyon öyküsü

• Aktif veya tekrarlayan peptik ülser/hemoraji öyküsü (birbirinden farklı iki veya daha fazla kanıtlanmış ülser atağı veya kanama)
• Ağır karaciğer fonksiyon bozukluğunda
• Ağır böbrek fonksiyon bozukluğunda (serum kreatinin > 700 pmol/1)
• Hamileliliğin üçüncü trimestrinde (Bkz. Bölüm 4.6)
• QUANDO, koroner arter by-pass greft (KABG) cerrahisinde, peri-operatif ağrı tedavisinde kontrendikedir (Bkz. Bölüm 4.4.)

4.4 Özel Kullanım Uyanları ve Önlemleri

-NSAtİ’ler ölümcül olabilecek kardiyovasküler trombotik olaylar, miyokard infarktüsü ve inme riskinde artışa neden olabilir. Bu risk, kullanım süresine bağlı olarak artabilir. Kardiyovasküler hastalığı olan veya kardiyovasküler hastalık risk faktörlerini taşıyan hastalarda risk daha yüksek olabilir (Bkz. Uyanlar).

• – QUANDO, koroner arter by-pass graft (KABG) cerrahisi perioperatif ağn tedavisinde

---------------------------------;-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------i-----:------4----------- kontrendikedir (Bkz. Uyanlar).

Gastrointestinal (GI) risk:

NSAİÎ’ler kanama, ülserasyon, mide veya bağırsak perforasyonu gibi ölümcül olabilecek ciddi GI advers etkilere yol açarlar. Bu advers olaylar herhangi bir zamanda, önceden uyancı bir semptom vererek veya vermeksizin ortaya çıkabilirler. Yaşlı hastalar ciddi GI etkiler bakmamdan daha yüksek risk taşımaktadırlar (Bkz. Uyanlar).

Aşağıdaki bozukluklar için, lomoksikam ancak dikkatli bir risk-yarar değerlendirmesinden sonra uygulanmalıdır:

Uyanlar

Lomoksikamm selektif siklooksijenaz-2 inhibitörleri gibi NSAİ ilaçlarla birlikte kullanımından kaçınılmalıdır.

Kardiyovaskûler trombotik olaylar:

Çok sayıda selektif ve non-selektif COX-2 inhibitörü ile yapılan, 3 yıla varan klinik çalışmalarda ölümcül olabilen, ciddi kardiyovaskûler (KV) trombotik olay, miyokard infarktüsü ve inme riskinde artma olduğu görülmüştür. Selektif veya non-selektif COX-2 inhibitörü tüm NSAİÎ’ler benzer risk taşıyabilir. Kardiyovaskûler hastalığı olduğu veya kardiyovaskûler hastalık riski taşıdığı bilinen hastalar daha yüksek risk altında olabilir. NSAÎİ tedavisi gören hastalarda advers kardiyovaskûler olay görülme riski olasılığım azaltmak için en düşük etkili doz, mümkün olan en kısa süreyle kullanılmalıdır. Önceden görülmüş bir kardiyovaskûler semptom olmasa bile hekim ve hasta bu tür olayların gelişmesine karşı tetikte olmalıdır. Hasta, ciddi kardiyovaskûler olayların semptomları ve/veya belirtileri ve bunların görülmesi halinde yapması gerekenler konusunda önceden bilgilendiril­melidir.

Eş zamanlı olarak aspirin kullanımının, NSAİÎ kullanımına bağlı artmış ciddi kardiyovaskûler trombotik olay riskini azalttığı yönünde tutarlı bir kanıt bulunmamaktadır. NSAİİ’lerin aspirinle eş zamanlı olarak kullanımı ciddi Gî olay görülme riskini arttırmaktadır. Lomoksikam için böyle bir riski dışarıda bırakabilecek yeterli veri bulunmamaktadır.

Kontrolsüz hipertansiyon, konjestif kalp yetmezliği, kanıtlanmış iskemik kalp hastalığı, periferik arter hastalığı ve/veya serebrovasküler hastalığı olan hastalar ancak dikkatli değerlendirmeden sonra lomoksikam ile tedavi edilmelidir.

Kardiyovaskûler hastalık için risk faktörleri (örneğin; hipertansiyon, hiperlipidemi, diabetes mellitus, sigara içme) olan hastaların uzun süreli tedavisine başlamadan önce de benzer değerlendirme yapılmalıdır.

KABG ameliyatım takip eden ilk 10–14 günlük dönemde ağn tedavisi için verilen bir selektif COX-2 NSAİÎ ile gerçekleştirilen iki geniş kontrollü klinik çalışmada miyokard infarktüsü ve inme insidansmda artış görülmüştür (Bkz. Bölüm 4.3. Kontrendi­kasyonlar).

Hipertansiyon:

Diğer tüm NSAÎİ’lerde olduğu gibi, lomoksikam da hipertansiyon oluşumuna veya daha önceden mevcut olan hipertansiyonun kötüleşmesine neden olur ve bu iki durum da kardiyovaskûler olay riskinin artmasına neden olabilir. Tiyazid grubu diüretikler ya da loop diüretikler ile tedavi edilen hastaların NSAÎÎ’leri kullanırlarken diüretik tedaviye yanıtları azalabilir. Lomoksikam da dahil, NSAİÎ’ler hipertansiyonlu hastalarda dikkatli

■W!PÎ''

X       ♦

kullanılmalıdır. Lomoksikam tedavisi başlangıcında ve tedavi seyri boyunca kan basmcı (KB) yakından izlenmelidir.

Konjestif kalp yetmezliği ve ödem:

Lomoksikam dahil NSAİİ’ler ile tedavi edilen bazı hastalarda sıvı retansiyonu (tutulumu) ve ödem gözlenmiştir. Bu nedenle lomoksikam sıvı retansiyonu veya kalp yetmezliği olan hastalarda dikkatle kullanılmalıdır.

Gastrointestmal (Gİ) etkiler-ülserasyon, kanama veya perforasyon riski:

Lomoksikam dahil NSAİÎ’ler mide, ince barsak ve kaim barsakta inflamasyon, kanama, ülserasyon veya proferasyon gibi ölümcül olabilen ciddi Gİ advers etkilere neden olabilir. Bu ciddi advers etkiler NSAİİ’ler ile tedavi edilen hastalarda uyarıcı bir belirti olan veya belirti olmayan, tedavi sırasından herhangi bir zamanda yaşanabilir. Bir NSAİİ ile tedavi sırasında ciddi bir Gİ advers olay gelişen her beş hastadan yalnızca biri semptomatiktir. NSAİİ’ler nedeniyle üst Gİ ülser, majör kananla veya proferasyonlarm, 3 ila 6 ay süreyle tedavi edilen hastaların yaklaşık %1’inde, bir yıl tedavi gören hastaların ise yaklaşık %2–4’ünde meydana geldiği görülmektedir. Uzun süreli tedavi sırasında bu eğilimlerin devam etmesi, hastanın tedavisinin herhangi bir safhasında ciddi bir Gİ olay gelişme olasılığım arttırmaktadır. Bununla birlikte, kısa süreli tedavi dahi risksiz değildir.

Komplike hemoraji veya perforasyon öyküsü olup; yaşh olan hastalarda artan NSAİİ dozları ile Gİ kanama, ülserasyon ve perforasyon riski yükselir. Bu hastalarda mevcut olan en düşük dozda tedaviye başlamak gerekir (Bkz. Bölüm 4.3 Kontrendi­kasyonlar).

NSAİİ’ler, önceden ülser hastalığı veya Gİ kanama hikayesine sahip hastalara (Bkz. Bölüm 4.3. Kontrendi­kasyonlar) ve yaşlılara reçetelenirken son derece dikkatli olunmalıdır. Yapılan çalışmalar, NSAİİ kullanan, önceden peptik ülser ve/veya Gİ kanama hikayesine sahip hastalarda, bu risk faktörlerine sahip olmayan hastalara kıyasla Gİ kanama gelişme riskinin 10 kat fazla olduğunu göstermiştir. NSAİİ’ler ile tedavi edilen hastalarda Gİ kanama riskini arttırabilecek diğer faktörler; oral kortikosteroidlerle tedavi, antikoagülanlarla tedavi, NSAİİ’ler ile tedavinin uzaması, sigara kullanımı, alkol kullanımı, ilerlemiş yaş ve genel sağlık durumunun kötü olmasıdır. Ölümcül Gİ olaylar hakkmdaki spontan raporların çoğu yaşlı ve zayıf bünyeli hastalarda bildirilmiştir; bu nedenle bu popülasyonda tedavi uygulanırken özellikle dikkatli olmak gerekmektedir.

Advers bir Gİ olayın potansiyel riskini en aza indirmek için, hastalar mümkün olan en kısa süreyle ve en düşük etkili NSAİİ dozu ile tedavi edilmelidir. Hastalar ve hekimler NSAİİ tedavisi sırasında Gİ ülserasyon ve kanama belirti ve semptomları açısından dikkatli olmalıdırlar ve eğer ciddi Gİ olaylardan şüphelenirse hemen ek bir değerlendirme yapılmalı ve ek bir tedaviye başlanmalıdır. Eğer ciddi advers olay ortadan kalkmazsa, NSAİİ tedavisi durdurulmalıdır. Yüksek risk grubundaki hastalarda, NSAİİ’leri içermeyen alternatif tedaviler planlanmalıdır.

Bu hastalarda ve düşük doz asetilsalisik asit veya gastrointestinal riski arttıran diğer etken maddeleri birlikte kullanması gereken hastalarda, koruyucu ajanlarla kombinasyon tedavisi (örneğin; misoprostol veya proton pompa inhibitörleri) düşünülmelidir (Bkz. Bölüm 4.5 Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri). Düzenli aralıklarla klinik gözlem tavsiye edilir.

* i

Gastrointestinal toksisite öyküsü olan hastalar (özellikle de yaşlılar) özellikle tedavinin ilk evrelerinde tüm olağandışı abdominal semptomları (gastrointestinal kanama) bildirmelidir. Ülser gelişimi veya kanama riskini arttırabilecek tıbbi ürünleri, Örneğin: oral kortikosteroidler, varfarin gibi antikoagülanlar, selektif serotonin-geri alınım inhibitörleri ya da asetilsalisilik asit gibi antitrombosit ajanlar, birlikte kullanan hastalarda dikkatli olunması tavsiye edilmelidir (Bölüm 4.5 İlaç Etkileşimleri ve Diğer Etkileşimler).

Lomoksikam tedavisi uygulanan hastalarda gastrointestinal hastalık (ülseratif kolit, Crohn hastalığı) öyküsü olan hastalara dikkatle verilmelidir (Bkz. Bölüm 4.8. İstenmeyen Etkiler).

Yaşlı hastalarda NSAİÎ’lerle ilişkili advers reaksiyonların (özellikle ölümle sonuçlanabilen gastrointestinal kanama ve perforasyon) sıklığı artmaktadır (Bkz. Bölüm 4.3. Kontrendi­kasyonlar)

Lomoksikam tedavisi uygulanan hastalarda gastrointestinal kanama ya da ülser meydana geldiğinde tedavi kesilmelidir.

Renal etkiler

Uzun süreli NSAİÎ kullanımı renal papiller nekroz ve diğer renal hasarlara yol açmaktadır. Ayrıca, renal prostaglandinler renal perfüzyonun idamesinde kompanse edici bir rol oynadığı için, hastalarda renal toksisiste de görülmüştür. Renal kan akışının devamı için renal prostagladinlere bağlı olduğundan hafif (serum kreatinin 150–300 pmol/1) ve orta şiddetli (serum kreatinin 300–700 pmol/1) renal bozukluğu olan hastalarda lomoksikam tedavisi dikkatli bir şekilde uygulanmalıdır. Bu durumdaki hastalara NSAÎÎ uygulanması prostaglandin sentezinde ve ikincil olarak da renal kan akışında doza bağlı bir azalmaya sebep olabilmekte, bu da renal dekompansasyonu hızlandırabil­mektedir. Böyle bir reaksiyonun gözlenme riskinin çok yüksek olduğu hastalar böbrek fonksiyonlarında bozulma, kalp yetmezliği, karaciğer disfonksiyonu olanlar, diüretik ve anjiyotensin dönüştürücü enzim (ADE) inhibitörü kullananlar ve yaşlılardır. Böbrek bozukluğuna neden olduğu bilinen veya şüphelenilen ilaçlarla birlikte diüretiklerin alınması durumunda kardiyak bozukluğu olan hastalarda ve büyük ameliyatlar geçiren hastalarda renal fonksiyonlar izlenmelidir. Eğer tedavi boyunca renal fonksiyonlar kötüleşirse lomoksikam tedavisi durdurulmalıdır. NSAİÎ tedavisinin durdurulmasının ardından genellikle tedavi öncesi duruma geri dönülmektedir.

NSAİ ilaçlar ve takrolimus ile eşzamanlı tedavi, böbrekte prostasiklin sentezinde azalmadan dolayı nefrotoksisite riskini arttırabilir. Bu nedenle, kombinasyon tedavisi almakta olan hastalarda böbrek fonksiyonu yakından izlenmelidir.

İlerlemiş böbrek hastalıkları:

Lomoksikamın ilerlemiş böbrek hastalığı olan hastalarda kullanımına ilişkin kontrollü çalışmalardan elde edilmiş bir bulgu bulunmamaktadır. Bu nedenle, ilerlemiş böbrek hastalığı olan hastalarda lomoksikam tedavisi önerilmemektedir. Eğer lomoksikam tedavisinin başlatılması gerekiyorsa, hastanın renal fonksiyonlarının yakından takip edilmesi önerilir.

Anafîlaktoid reaksiyonlar:

Diğer NSAİt’ler ile olduğu gibi lomoksikam ile de, ilaca daha önceden maruz kalıp kalmadığı bilinmeyen bazı hastalarda, anafîlaktoid reaksiyonlar görülebilir. QUANDO, aspirin triadı (Astımlılarda görülen analjezik intolerans veya asetilsalisilik asit intoleransuna (ASAİ) “Aspirin triadı” denilmektedir.) olan hastalara verilmemelidir. Bu semptom kompleksi, tipik olarak, nazal polipli ve polipsiz riniti olan veya aspirin ya da NSAİÎ kullanmalarının ardından şiddetli ve ölümcül olabilen bronkospazm görülen astımlı hastalarda ortaya çıkmaktadır. (Bkz. Bölüm 4.3. ve Bölüm 4.4 Özel kullanım uyarılan ve önlemleri – Önceden varolan astım). Anafilaktoid reaksiyon görüldüğünde acil servise başvurulmalıdır.

Deri reaksiyonları:

Lomoksikam da dahil olmak üzere NSAİİ’lerin kullanımıyla ilişkili olarak çok nadir eksfolyatif dermatit, Stevens- Johnson sendromu (SJS) ve toksik epidermal nekrolizi (TEN) de içeren ve bazılan ölümcül olan ciddi deri reaksiyonlan bildirilmiştir (Bkz. Bölüm 4.8). Bu ciddi olaylar herhangi bir uyan olmaksızın oluşabilir. Hastalar ciddi deri reaksiyonlarının işaret ve semptomlan konusunda önceden bilgilendiril­melidirler ve deri kızarıklığı ya da herhangi bir aşın duyarlılık belirtisi ilk kez meydana geldiğinde QUANDO kullanımı durdurulmalıdır.

Hamilelik:

Gebeliğin üçüncü trimesterinde diğer NSAİİ’ler gibi lomoksikam da kullanılmamalıdır; çünkü duktus arteriozusun (anne kanunda açık olup doğumu takiben kapanması gereken, kalpten çıkan iki büyük atardamar [aort ve puhnoner arter] arasındaki açıklık) erken kapanmasına neden olabilir.

Uzun süreli (3 aydan uzun) tedavi:

Hematoloji (hemoglobin), böbrek fonksiyonlan (kreatinin) ve karaciğer enzimlerine ilişkin düzenli laboratuvar değerlendirme­lerinin yapılması tavsiye edilmektedir.

65 yaşın üzerindeki yaşlı hastalar:

Böbrek ve karaciğer fonksiyonunun izlenmesi tavsiye edilmektedir. Yaşlı postoperatif hastalarda dikkatli olunması tavsiye edilmektedir.

İstenmeyen etkiler, belirtileri kontrol altına almak için gerekli olan en düşük dozun en kısa süreyle kullanılmasıyla, minimuma indirilebilir. (Bkz. Bölüm 4.2 ve aşağıdaki Gastrointestinal ve kardiyovasküler riskler bölümü).

Spinal veya epidural anestezi uygulamasında heparin ve NSAİ ilaç ile birlikte kullanımı spinal/epidural hematom riskini artırır (Bkz. Bölüm 4.5).

NSAİ ilaçların bronkospazmı yoğunlaştırdığı bildirildiğinden, bronşiyal astım rahatsızlığı olan veya geçmiş öyküsü olan bu hastalara uygulanırken dikkatli olunmalıdır.

Sistemik lupus eritematozusTu (SLE) ve karma konnektif doku bozukluğu olan hastalarda aseptik menenjit riski yüksek olabilir.

İstisnai olarak, ciddi kütanöz ve yumuşak doku enfeksiyonu komplikasyonlarının kaynağında suçiçeği (varisella) olabilir. Bu zamana kadar, NSAİ ilaçların bu enfeksiyonları kötüleştirmedeki rolü dışlanamaz. Bu nedenle suçiçeği (varisella) durumunda lomoksikam kullanımından kaçınılması tavsiye edilebilir.

önlemler

Lomoksikamın kortikosteroid yerine geçmesi veya kortikosteroid eksikliğini tedavi etmesi beklenmemelidir. Kortikosteroidlerin aniden durdurulması, hastalığın alevlenmesine sebep olabilir. Uzun süreli kortikosteroid tedavisi görmekte olan hastalar, kortikosteroid tedavisinin durdurulmasına karar verilmesi halinde, tedavilerini yavaş ve kademeli olarak azaltmalıdır.

Postoperatif yaşlı hastalarda uyan gerektirmektedir. 65 yaşm üzerindeki hastalarda renal ve hepatik fonksiyonların izlenmesi tavsiye edilir.

QUANDO’nun içeriğindeki lomoksikamm ateş ve enflamasyonu azaltmadaki farmakolojik aktivitesi, infeksiyöz olmadığı düşünülen ağnlı durumların komplikasyonlarının saptanmasında kullanılan tanısal belirtilerin yararlanabilir­liğini azaltabilir.

Lomoksikam kullanımı, siklooksijenaz/pros­taglandin sentezini inhibe ettiği bilinen herhangi bir ilaçta da olduğu gibi, fertiliteyi bozabilir ve bu nedenle gebe kalmaya çalışan kadınlarda önerilmemektedir. Gebe kalma güçlüğü olan ya da infertilite tetkikleri yapılan kadınlarda lomoksikamm kesilmesi düşünülmelidir.

Hepatik etkiler:

Lomoksikam da dahil olmak üzere NSAİİ alan hastaların %15 kadarında bir veya daha fazla karaciğer testinde üst sınıra kadar yükselmeler meydana gelebilir. Bu laboratuar anomalileri ilerleyebilir, değişmeden kalabilir veya tedaviye devam edildiğinde kendiliğinden geçebilir. NSAİÎ’ler ile gerçekleştirilen klinik çalışmalarda hastaların yaklaşık %1’inde ALT ve AST aktivitelerinde ciddi artışlar (normal düzeyin üst limitinin üç katı veya daha fazla) bildirilmiştir. Ayrıca, seyrek olarak, sanlık ve ölümcül fulminan hepatit, karaciğer nekrozu ve karaciğer yetmezliği gibi, bazılan ölümle sonuçlanmış şiddetli hepatik reaksiyon vakalan da bildirilmiştir.

Düzenli aralıklarla yapılan klinik gözlem ve laboratuar değerlendirme­lerinde, günlük 12–16 mg dozlarla tedaviden sonra hepatik yetmezliği olan hastalarda lomoksikam birikimi (EAA’da artış) oluşabileceği göz önüne alınmalıdır. Bunun dışında, hepatik yetmezliğin sağlıklı olgulara kıyasla lomoksikamm farmakokinetik parametrelerini etkileyebileceği görülmemiştir.

Anormal karaciğer fonksiyon testleri sebat eder veya kötüleşirse, karaciğer hastalığına uygun klinik belirtiler veya semptomlar gelişirse veya diğer belirtiler (örneğin; eozinofili, deri döküntüleri vb.) görülürse QUANDO ile tedavi durdurulmalı ve uygun tetkikler istenmelidir.

Hematolojik etkiler:

Lomoksikam da dahil olmak üzere NSAİÎ alan hastalarda bazen anemi görülür. Bunun nedeni sıvı retansiyonu, gizli veya bariz Gî kan kaybı veya eritropoez üzerindeki tam olarak tanımlanamayan bir etki olabilir. Lomoksikam da dahil olmak üzere NSAİÎ’ler ile uzun süreli tedavi gören hastalar, herhangi bir anemi belirti veya semptomu göstermeseler bile hemoglobin, APTT (Aktive Parsiyel Tromboplastin Zamanı) ve hematokrit seviyelerini düzenli olarak kontrol ettirmelidirler.

NSAİİ’lerin bazı hastalarda trombosit agregasyonunu inhibe eden kanama süresini uzattıkları gösterilmiştir. Aspirinin tersine, bunların trombosit fonksiyonu üzerine etkileri kantitatif açıdan daha az, daha kısa süreli ve geri dönüşümlüdür. Önceden koagülasyon bozukluğu olan ya da antikoagülan kullanan ve trombosit fonksiyon değişikliklerinden dolayı istenmeyen etkilerin görülmesi muhtemel hastalar QUANDO kullanımı sırasmda dikkatle izlenmelidir.

Spinal veya epidural anestezi şartlarında NSAÎÎ’ler ve heparin ile eşzamanlı ‘tedavi spinal/epidural hematom riskini arttırır (Bkz. Bölüm 4.5. Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri).

Lomoksikam, trombosit agregasyonunu azaltır ve kanama süresini uzatır ve bu nedenle kanama eğiliminde artış olan hastalara uygulandığından dikkatli olunmalıdır.

Önceden var olan astım:

Astımlı hastalarda aspirine duyarlı astım söz konusu olabilir. Aspirine duyarlı olan astımlı hastalarda aspirin kullanımı, ölümle sonuçlanabilen şiddetli bronkospazmla ilişkilendiril­miştir. Aspirin duyarlılığı olan bu hastalarda aspirin ile diğer NSAÎÎ’ler arasında bronkospazm da dahil olmak üzere çapraz reaksiyon bildirildiğinden, aspirin duyarlılığının bu formunun söz konusu olduğu hastalara QUANDO verilmemeli ve önceden astımı olan hastalarda dikkatli kullanılmalıdır.

Laboratuvar testleri:

Lomoksikam ile uzun tedavi sırasında (3 aydan fazla), bir ihtiyat tedbiri olarak, karaciğer enzimlerinin, hematoloji (hemoglobin), renal fonksiyonların (kreatinin) düzenli olarak izlenmesi gerekir. Ciddi Gİ sistem ülserasyonlan ve kanama, uyarıcı semptomlar olmadan ortaya çıkabildiğinden, hekimler Gİ kanamanın belirti ya da semptomları açısından hastalan izlemelidirler. Uzun süreli NSAÎÎ tedavisi gören hastaların tam kan sayımı ve biyokimya profilleri periyodik olarak kontrol edilmelidir. Eğer karaciğer ya da renal rahatsızlıkla uyumlu klinik belirti ve semptomlar gelişirse ya da sistemik belirtiler (örneğin; eozinofili, döküntü, vb.) ortaya çıkarsa ya da karaciğer fonksiyon testleri anormal çıkarsa ya da kötüleşirse QUANDO tedavisi durdurulmalıdır.

Çoğu NSAÎÎ ilaçlarda olduğu gibi, zaman zaman serum transaminaz aktivitesinde artış, serum bilirubin ya da diğer karaciğer fonksiyon parametrelerinde artışın yanı sıra, serum kreatinin ve kan üre azotu düzeylerinde artışlar ve diğer laboratuvar anormallikleri bildirilmiştir. Bu tip herhangi bir anormalliğin anlamlı olması ya da devam etmesi durumunda, lomoksikam uygulaması durdurulmalı ve uygun tetkikler istenmelidir.

Titanyum dioksit (E171) uyarısı:

Boyar madde olarak titanyum dioksit (E171) içerir. Bileşimindeki bu maddeye karşı aşın duyarlık durumunda reçete edilmemesi gerekir.

Laktoz uyansı:

Bu tıbbi ürün laktoz içerir. Nadir kalıtımsal galaktoz intoleransı, Lapp laktoz yetmezliği ya da glikoz galaktoz malabsorpsiyon problemi olan hastaların bu ilacı kullanmamaları gerekir.

Sodyum uyarısı:

Bu tıbbi ürün her dozunda bir 1 mmol (23 mg)’dan daha az sodyum ihtiva eder; yani esasmda “sodyum içermez”.

4.5 Diğer Tıbbi Ürünlerle Etkileşim ve Diğer Etkileşim Şekilleri

Lomoksikamın aşağıdaki ilaçlarla birlikte kullanıldığı durumlar;

• Simetidin:

Lomoksikamın plazma konsantrasyonlannda artış görülür (Lomoksikam ile ranitidin ya da lomoksikam ile antasitler arasında hiçbir etkileşim gösterilmemiştir).

• Antikoagülanlar:

NSAİ ilaçlar varfarin gibi antikoagülanlarm etkilerini arttırabilir (Bkz. Bölüm 4.4 Özel kullanım uyarılan ve önlemleri) Dikkatli INR izlemesi gerekir.

• Fenprokumon:

Fenprokumon tedavisinin etkisinde azalma görülür.

• Heparin:

NSAİ ilaçlar spinal veya epidural anestezi şartlarında heparinle eşzamanlı olarak verildiğinde spinal veya epidural hematom riskini arttınr (Bkz. Bölüm 4.4)

• ACE inhibitörleri:

ACE inhibitörünün antihipertansif etkisi azalabilir.

• Diüretikler:

Loop diüretikleri ve tiazid diüretikleri ve potasyum tutucu diüretiklerin diüretik ve antihipertansif etkisinde azalma görülür.

• Adrenerjik beta blokörleri:

Antihipertansif etkinlikte azalma görülür.

• Anjiyotensin II reseptör blokörleri:

Antihipertansif etkinlikte azalma görülür.

• Digoksin:

Digoksinin renal klerensinde azalma görülür.

• Kortikosteroidler:

Gastrointestinal ülser gelişimi ve kanama riskinde artış görülür (Bkz. Bölüm 4.4).

• Kinolon antibiyotikler:

Nöbet riskinde artış görülür.

• Antitrombosit ajanlar:

Gastrointestinal kanama riskinde artış görülür (Bkz. Bölüm 4.4).

• Diğer NSAİ ilaçlar:

Gastrointestinal kanama riskinde artış görülür.

• Metotreksat:

Metotreksatın serum konsantrasyonunda artış görülür. Toksisitede artışla sonuçlanabilir. Birlikte tedavinin kullanılması gerektiğinde, dikkatli izleme yapılmalıdır.

• Selektif serotonin reuptake inhibitörleri (SSRI’lar):

Gastrointestinal kanama riskinde artış görülür (Bkz. Bölüm 4.4).

• Lityum:

NSAİ ilaçlar lityumun renal klerensini inhibe eder, dolayısıyla lityumun serum konsantrasyonu toksisite sınırlarının üzerine çıkabilir. Bu nedenle, özellikle tedavinin başlangıcı, ayarlanması ve kesilmesi sırasında serum lityum düzeylerinin izlenmesi gerekir.

• Siklosporin:

Siklosporinin serum konsantrasyonunda artış görülür. Renal prostaglandin aracılı etkiler yoluyla siklosporinin nefrotoksisitesi artabilir. Kombinasyon tedavisi sırasında böbrek fonksiyonu izlenmelidir.

• Sulfonilüreler (Glibenklamid gibi): Hipoglisemi riskinde artış görülür.
• Bilinen CYP2C9 izoenzim indükleyicileri ve inhibitörleri:

Lomoksikam [sitokrom P450 2C9 (CYP2C9 izoenzim’e) bağımlı olan diğer NSAÎ ilaçlar gibi] bilinen CYP2C9 izoenzim indükleyicileri ve inhibitörleri ile etkileşim göstermektedir (Bkz. Bölüm 5.2).

• Takrolimus:

Böbrekte prostasiklin sentezinde azalmadan dolayı nefrotoksisite riski artar.

Kombinasyon tedavisi sırasında böbrek fonksiyonu izlenmelidir (Bkz. Bölüm 4.4).

• Pemetreksed:

NSAÎ ilaçlar renal ve gastrointestinal toksisitede artış ve miyelosupresyon ile sonuçlanabilecek pemetreksed renal klerensini azaltabilir.

Lomoksikam yiyeceklerle birlikte verildiğinde, lomoksikam’ın emiliminde gecikme görülür. Bu yüzden hızlı bir etki (ağrının giderilmesi) başlanması istenildiğinde lomoksikam yiyeceklerle alınmamalıdır. Yiyecekler emilimi yaklaşık %20 azaltır ve Tmax’ı artırır.

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler

Pediatrik hastalarda güvenlik ve etkinliği belirlenmemiştir.

Geriyatrik popülasyon:

Tüm NSAİİ’lerde olduğu gibi yaşlılarda (65 ve üzeri hastalarda) dikkatli kullanılmalıdır.

4.6 Gebelik ve Laktasyon

Gebelik kategorisi: 1. ve 2. trimesterde C; 3. trimesterde D’dir.

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar / Doğum kontrolü (Kontrasepsiyon)

Kontrasepsiyon ile ilgili veri bulunmamaktadır.

Gebelik dönemi

Lomoksikamın gebelik ve/veya fetus/yeni doğan üzerinde zararlı farmakolojik etkileri bulunmaktadır.

QUANDO gerekli olmadıkça gebelik döneminde kullanılmamalıdır.

Lomoksikam gebeliğin üçüncü trimesterinde kontrendikedir ve maruz kalmış gebeliklere ilişkin hiçbir klinik veri bulunmadığından gebeliğin birinci ve ikinci trimesterinde kullanılmamalıdır.

Gebe kadınlarda lomoksikam kullanımına ilişkin yeterli veri mevcut değildir. Hayvanlarda yapılan çalışmalar üreme toksisitesinin olduğunu göstermiştir (Bkz. Bölüm 5.3).

Prostaglandin sentez inhibisyonu, gebeliği ve/veya embriyo/fetal gelişimi olumsdz etkileyebilir. Epidemiyolojik çalışmalardan elde edilen veriler, gebeliğin erken döneminde prostaglandin sentez inhibitörü kullanımından sonra düşük riskinde ve kardiyak malformasyon riskinde artışa işaret etmektedir. Bu riskin, tedavi dozu ve süresi ile birlikte arttığı düşünülmektedir. Hayvanlara prostaglandin sentez inhibitörü verilmesi, implantasyon öncesi ve sonrası kayıp ve embriyo-fetal letalitede artışa neden olduğu gösterilmiştir. Gebeliğin birinci ve ikinci trimesterinde açıkça gerekli olmadıkça prostaglandin sentez inhibitörleri verilmemelidir.

Gebeliğin üçüncü trimesteri sırasında uygulanan prostaglandin sentezi inhibitörleri fötusu kardiyopulmoner toksisiteye (duktus arteriosusun vaktinden önce kapanması ve puhnoner hipertansiyon) ve böbrek fonksiyon bozukluğuna maruz bırakabilir, bu da böbrek yetmezliğine ve dolayısıyla amniyon sıvısı miktarında bir azalmaya yol açabilir. Gebeliğin sonunda, prostaglandin sentez inhibitörleri anneyi ve fötusu kanama süresinde artışa ve uterus kontraksiyonlarının inhibisyonuna maruz bırakabilir, bu da doğumu geciktirebilir ya da uzatabilir. Bu nedenle, gebeliğin üçüncü trimesteri sırasında lomoksikam kullanımı kontrendikedir (Bkz. Bölüm 4.3).

NSAİİ’lerle sıçanlar üzerinde yürütülen çalışmalarda, prostaglandin sentezini inhibe ettiği bilmen diğer ilaçlarda olduğu gibi, distosi, doğumda gecikme ve hayatta kalan yavru oranında düşme meydana gelmiştir. Lomoksikamm gebe kadınlardaki gebelik sonu ve doğum üzerindeki etkileri bilinmemektedir.

Laktasyon dönemi

Lomoksikam’ın insan sütüyle atılıp atılmadığına dair veri yoktur. Lomoksikam nispeten yüksek konsantrasyonlarda emziren sıçanların sütüne geçmiştir. Bu nedenle lomoksikam emziren kadınlarda kullanılmamalıdır.

Üreme yeteneği / Fertilite

Hayvanlar üzerinde yapılan çalışmalar sıçanlarda fertilitenin bozulduğunu (ovülasyon ve implantasyon üzerindeki etkiler) göstermiştir.

4.7 Araç ve Makine Kullanımı Üzerindeki Etkiler

Lomoksikam tedavisiyle baş dönmesi ve/veya uyuklama gözlenen hastalar araç veya makine kullanmaktan kaçınmalıdır.

4.8 İstenmeyen Etkiler

NSAİİ’lerle en sık gözlenen advers olaylar gastrointestinal niteliktedir. Peptik ülserler, özellikle yaşlılarda bazen ölümle sonuçlanabilen perforasyon veya gastrointestinal kanama görülebilir (Bkz. Bölüm 4.4).

NSAİİ’lerin uygulanmasını takiben bulantı, kusma, diyare, gaz (flatulans), şişkinlik, konstipasyon, dispepsi, abdominal ağrı, melena, hematemez, ülseratif stomatit, Crohn hastalığı ve kolitin şiddetlenmesi bildirilmiştir (Bkz. Bölüm 4.4). Daha seyrek olarak, gastrit gözlenmiştir.

Lomoksikam ile tedavi edilen hastaların yaklaşık %20’sinin advers reaksiyonlar yaşaması beklenebilir. Lomoksikamm en sık görülen advers etkileri bulantı, dispepsi, hazımsızlık, abdominal ağn, kusma ve diyareyi içerir. Mevcut çalışmalarda bu semptomlar genellikle hastaların %10’undan daha azmda görülmüştür.

NSAİÎ tedavisiyle bağıntılı olarak ödem, hipertansiyon ve kalp yetmezliği bildirilmiştir.

Klinik çalışma ve epidemiyolojik veriler, bazı NSAİÎ’lerin kullanımının (özellikle de Yüksek dozlarda ve uzun süreli tedavide) arteriyel trombotik olayların (örneğin; miyokard enfarktüsü veya inme) riskinde bir artışla bağlantılı olabileceğini düşündürmektedir (Bkz. Bölüm 4.4).

İstisnai olarak, suçiçeği (varisella) sırasında ciddi kütanöz ve yumuşak doku enfeksiyonu komplikasyonlarının oluşumu görülür.

Klinik faz II, III ve IV çalışmalarda tedavi edilen 6.417 hastanın %0,05’den fazlasında genellikle görülen istenmeyen etkiler aşağıda sıralanmaktadır.

Çok yaygın (>1/10); yaygın (>1/100 ila <1/10); yaygm olmayan (>1/1,000 ila <1/100); seyrek (>1/10,000 ila <1/1,000); çok seyrek (<1/10,000), bilinmiyor (eldeki verilerden hareketle tahmin edilemiyor).

Enfeksiyon ve enfestasyonlar

Seyrek: Farenjit

Kan ve lenf sistemi hastalıkları

Seyrek: Anemi, trombositopeni, lökopeni, koagülasyon kusurları

Çok seyrek: Ekimoz, nötropeni, agranülositoz, aplastik anemi, hemolitik anemi, eozinofili, saf lökosit aplazisi, pansitopeni

Bağışıklık sistemi hastalıkları

Seyrek: Aşın duyarlılık, anafilaktoid reaksiyon ve anafilaksi

Metabolizma ve beslenme hastalıkları

Yaygm olmayan: Anoreksi, kilo değişiklikleri

Psikiyatrik hastalıklar

Yaygm olmayan: Uykusuzluk ve depresyon

Seyrek: Konfüzyon, sinirlilik, ajitasyon

Sinir sistemi hastalıkları

Yaygm: Hafif ve geçici baş ağnsı, baş dönmesi

Seyrek: Somnolans, parestezi, disgozi, titreme, migren

Çok seyrek: SLE’li hastalarda aseptik menenjit ve kanşık bağ doku hastalığı

Göz hastalıkları

Yaygm olmayan: Konjonktivit

Seyrek: Görme bozukluktan

Kulak ve iç kulak hastalıkları

Yaygm olmayan: Kulak çınlaması, vertigo

Kalp hastalıkları

Yaygm olmayan: Palpitasyon, taşikardi, ödem, kalp yetmezliği

Vasküler hastalıklar

Yaygm olmayan: Flushing, ödem

Seyrek: Hipertansiyon, sıcak basması, hemoraji, hematom

» ♦

Yaygın olmayan: Rinit

Çok seyrek: Öksürük, dispne, bronkospazm

Gastrointestinal hastalıklar

Yaygın: Bulantı, abdominal ağn, dispepsi, diyare, kusma

Yaygın olmayan: Konstipasyon, flatulans, erüktasyon, ağız kuruluğu, gastrik ülser, gastrit, üst abdominal ağn, duodenal ülser, ağız ülserasyonu

Seyrek: Melena, hematemez, stomatit, aftlı stomatit, gastroözofajeal reflü, özofajit, disfaji, glossit, perfore peptik ülser, gastrointestinal hemoraji

Hepatobiliyer hastalıklar

Yaygm olmayan: Karaciğer fonksiyon testleri, SGPT (ALT) ya da SGOT (AST)’de artış

Çok seyrek: Karaciğer yetmezliği, hepatit, sanlık ve kolestaz gibi vakalara neden olabilen hepatotoksisite

Deri ve deri altı doku hastalıkları

Yaygm olmayan: Döküntü, prurit, hiperhidroz, eritematöz döküntü, anjiyoödem ve ürtiker, alopesi

Seyrek: Dermatit, ekzema, purpura

Çok seyrek: Ödem, bullöz reaksiyonlar (örneğin; eritema multiforme), Stevens-Johnson sendromu, toksik epidermal nekroliz

Kas-iskelet bozukluktan, bağ doku ve kemik hastalıktan

Yaygm olmayan: Artralji

Seyrek: Kemik ağnsı, kas spazmlan, miyalji

Böbrek ve idrar yolu hastalıktan

Seyrek: Nokturi, miktürisyon bozuklukları, kan üre azot ve kreatinin düzeylerinde artış

Çok seyrek: Böbrekteki kan akışının idamesi için renal prostaglandinlerine bağımlı olan böbrek hastalarında lomoksikam akut böbrek yetmezliğine yol açabilir. Aynca, lomoksikam gibi NSAİÎ’ler nefrit ve nefrotik sendrom gibi çeşitli şekillerde nefrotoksisiteye yol açabilir.

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar

Yaygm olmayan: Malez, yüz ödemi

Seyrek: Asteni

Şüpheli advers reaksiyonların ranortanması

Ruhsatlandırma sonrası şüpheli ilaç advers reaksiyonlarının raporlanması büyük önem taşımaktadır. Raporlama yapılması, ilacın yarar/risk dengesinin sürekli olarak izlenmesine olanak sağlar. Sağlık mesleği mensuplarının herhangi bir şüpheli advers reaksiyonu Türkiye Farmakovijilans Merkezi (TÜFAM)’ne bildirmeleri gerekmektedir (; e-posta: ; tel: O 800 314 00 08; faks: 0 312 218 35 99)

4.9 Doz Aşımı ve Tedavisi

Şu an için doz aşımının sonuçlarının tanımlanmasına ya da doz aşımı konusunda spesifik önerilerde bulunmasına olanak sağlayacak bir doz aşımı deneyimi bulunmamaktadır. Ancak, lomoksikam ile doz aşımından sonra bulantı, kusma serebral semptomlar (sersemlik, görme bozuklukları) gibi semptomların görülmesi beklenebilir. Muhtemel ciddi semptomlar koma ve kramplara kadar ilerleyebilen ataksi, karaciğer ve böbrek hasarları ve bir ihtirrdkl Icoagfrlasyon bozukluklarıdır.

Gerçek veya şüpheli bir doz aşımı durumunda ilaç vücuttan uzaklaştınlmalıdır. Yarı ömrünün kısa olması nedeniyle lomoksikam hızla atılır. Diyaliz edilemez. Bugüne kadar bilinen spesifik bir antidotu yoktur. Mide yıkama gibi bilmen acil önlemler düşünülmelidir. Prensip olarak, ancak lomoksikamın yutulmasından hemen sonra aktif kömür verilmesi ilacın absorpsiyonunu azaltabilir. Gastrointestinal bozukluklar prostaglandin analoglan veya ranitidin ile tedavi edilebilir.

• 5. FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1 Farmakodinamik Özellikler

Farmakoterapötik grup: Antiinflamatuvarlar ve Antiromatik Ürünler

ATC Kodu: M01AC05

Lomoksikam, analjezik özellikleri olan nonsteroid antiinflamatuvar bir ilaçtır ve oksikamlar sınıfına aittir. Lomoksikamın etki mekanizması esas olarak prostaglandin sentezinin inhibisyonu (siklooksijenaz enziminin inhibisyonu) ile ilişkili olup, periferik nosiseptörlerin duyarsızlaştınlma­sına ve sonuç olarak inflamasyonun inhibisyonuna yol açmaktadır. Nosisepsiyon üzerinde, antiinflamatuvar etkilerden bağımsız olduğu düşünülen merkezi bir etki de ileri sürülmüştür.

Lomoksikamın yaşamsal bulgular (örneğin; vücut sıcaklığı, solunum hızı, kalp hızı, kan basmcı, EKG, spirometri) üzerinde hiçbir etkisi yoktur.

Lomoksikamın analjezik özellikleri ilacın geliştirilmesi sırasında çeşitli klinik çalışmalarda başarıyla gösterilmiştir.

Prostaglandin (PG) sentezinin inhibisyonuyla ilişkili bir lokal gastrointestinal irritasyon ve sistemik ülserojenik etkiden dolayı, gastrointestinal sekeller, diğer NSAÎÎ’lerle görüldüğü gibi lomoksikam ile tedaviden sonra yaygın görülen istenmeyen etkilerdir.

5.2 Farmakokinetik Özellikler

Emilim:

Lomoksikam gastrointestinal yoldan hızlı ve neredeyse tamamen emilir. Maksimum plazma konsantrasyonlarına yaklaşık 1–2 saat sonra ulaşılır. Lomoksikam’m mutlak biyoyararlanımı %90–100’dür. Herhangi bir ilk geçiş etkisi gözlenmemiştir. Ortalama eliminasyon yan ömrü 3–4 saattir.

Lomoksikam’m yemeklerle eşzamanlı alınması, Cmax’ı yaklaşık %30 oranında azaltır ve Tmax’ı L5 saatten 2,3 saate uzatır. Lomoksikam emiliminde (EAA’ya göre) %20’ye kadar bir azalma beklenebilir.

Dağılım:

Lomoksikam, plazmada değişmemiş halde ve lomoksikamın hidroksillenmiş metaboliti olarak bulunur. Lomoksikam ın plazma proteinine bağlanma oram %99’dur ve konsantrasyon düzeyine bağlı değildir.

4 ” *

Biyotransforma­syon:

Lomoksikam, karaciğerde geniş biçimde ve öncelikli olarak hidroksilasyon yoluyla inaktif 5-hidroksilomoksikama metabolize olmaktadır. Lomoksikamm bu biyotransforma­syonunda CYP2C9 rol oynamaktadır. Genetik polimorfizm nedeniyle bu enzim için yavaş ve normal ölçüde metabolize ediciler mevcuttur. Yavaş metabolize edicilerde lomoksikam plazma düzeylerinde kayda değer bir artışa neden olabilmektedir. Hidroksillemniş metabolit herhangi bir farmakolojik etkinlik sergilememektedir. Lomoksikam tam olarak metabolize olmakta ve yaklaşık üçte ikisi karaciğer, üçte biri ise böbrekler yoluyla inaktif bir madde olarak elimine olmaktadır.

Hayvan modellerinde test edildiğinde, lomoksikamm karaciğer enzimlerini artırdığı görülmemiştir. Klinik çalışma verilerinde, tavsiye edilen dozaja uygun olarak uygulandığında, tekrarlanarak verilen lomoksikamm biriktiğine dair bir kanıt bulunmamaktadır. Bu bulgu, bir yıllık çalışmalardan elde edilen ilaç takip verileriyle de desteklenmiştir.

Eliminasvon:

Lomoksikamm ortalama eliminasyon yan ömrü 3 ila 4 saattir. Oral yolla verildikten sonra yaklaşık %50’si dışkıyla, %42’si ise başlıca 5-hidroksilomoksikam olarak böbrekler yoluyla atılmaktadır. Günde bir veya iki defa uygulanan parenteral dozun ardından 5-hidroksilomoksikamm eliminasyon yan ömrü yaklaşık 9 saattir.

65 yaşının üzerindeki yaşlı hastalarda klirens %30–40 oranında azalmaktadır. Klirens azalması dışında, lomoksikamm yaşlı hastalardaki kinetik profilinde anlamlı bir değişiklik olmamaktadır.

12 ve 16 mg günlük dozla 7 gün tedavi sonunda birikme gözlenen kronik karaciğer hastalığı olan hastalar dışında, böbrek veya karaciğer yetmezliği olan hastalarda lomoksikamm kinetik profilinde anlamlı bir değişiklik olmamaktadır.

5.3 Klinik Öncesi Güvenlilik Verileri

Konvansiyonel çalışmalara dayanan klinik dışı veriler, güvenlik farmakolojisi, tekrarlı doz toksisitesi, genotoksisite ve karsinojenik potansiyele ilişkin bir tehlike açığa çıkarmaz.

Lomoksikam tek ve tekrarlı doz toksisite çalışmalarında çeşitli hayvan türlerinde renal toksisiteye ve gastrointestinal ülserasyona neden olmuştur.

Hayvanlardaki prostaglandin sentez inhibitörlerinin uygulanmasının implantasyon öncesi ve sonrası kayıp ve emriyo-fetal letalitede artışa yol açtığı gösterilmiştir. Ayrıca, organogenez döneminde prostaglandin sentez inhibitörü verilen hayvanlarda kardiyovasküler ve çeşitli malfonnasyonlardaki insidans artışı bildirilmiştir.

Sıçanlarda lomoksikam fertilitede azalmaya neden olmuş (ovülasyon ve implantasyon üzerinde etkiler) ve gebelik ve doğumu etkilemiştir. Tavşan ve sıçanlarda lomoksikam, siklooksijenaz inhibisyonu nedeniyle duktus arteriosusun prematüre kapanmasına neden olmuştur.

% %■

A ”

• 6. FARMASÖTİK ÖZELLİKLER

6.1 Yardımcı maddelerin listesi

Povidon K30

Laktoz monohidrat

Mikrokristalin selüloz

Kroskanneloz sodyum

Magnezyum stearat

HPMC 15 Cp

PEG 6000

Titanyum dioksit

Talk

6.2. Geçimsizlikler

Veri bulunmamaktadır.

6.3 Raf ömrü

24 aydır.

6.4 Saklamaya yönelik özel tedbirler

25°C’nin altındaki oda sıcaklığında saklanmalıdır.

6.5 Ambalajın niteliği ve içeriği

10 ve 20 film kaplı tablet, alüminyum folyo ve PVC’den oluşan blister ambalajda karton kutu kullanma talimatı ile birlikte ambalajlanır.

6.6 Beşeri tıbbi üründen arta kalan maddelerin imhası ve diğer özel önlemler

Kullanılmamış olan ürünler ya da atık materyaller “Tıbbi Atıkların Kontrolü Yönetmeliği” ve “Ambalaj ve Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği”ne uygun olarak imha edilmelidir.

7. RUHSAT SAHİBİ

Santa Farma İlaç San. A.Ş.

Okmeydanı, Boruçiçeği Sok. No: 16

34382 Şişli-İSTANBUL

Tel: 0212 220 64 00

Faks: 0212 222 57 59

8. RUHSAT NUMARASI(LARI)

219/26

w

• X.-

• 9. İLK RUHSAT TARİHİ/RUHSAT YENİLEME TARİHİ

îlk ruhsat tarihi: 26.05.2009

Ruhsat yenileme tarihi: —

• 10. KÜB’ÜN YENİLENME TARİHİ