MİCATOR 80 MG TABLET - kisa ürün bi̇lgi̇si̇

1. beşeri̇ tibbi̇ ürünün adi

MİCATOR 80 mg Tablet

2. KALİTATÎF VE KANTİTATİF BİLEŞİM

Her bir tablet, 80 mg telmisartan içerir.

Sodyum hidroksit 6.72 mg

Mannitol 208.28 mg

Yardımcı maddeler İçin, Bölüm 6.1'e bakınız.

3. farmasöti̇k form

Tablet.

Beyaz veya beyazımsı, oval şeklinde, her iki yüzü çentiksiz tablet.

4. kli̇ni̇k özelli̇kler

4.1 terapötik endikasyonlar

Hipertansiyon

Erişkinlerde esansiyel hipertansiyon tedavisi.

Kardiyovasküler olayların önlenmesi Ş

Aşağıdaki hastalarda kardiyovasküler morbiditenin azaltılması: !

i) Belirgin aterosklerotik kardiyovasküler hastalık (koroner kalp hastalığı, inıjne ya da periferik arter hastalığı öyküsü) ya da,

ii) Belgelenmiş hedef organ hasarı olan tip 2 diabetes mellitus.

4.2 pozoloji ve uygulama şekliesansiyel hipertansiyon tedavisi                                                    ı

Olağan etkili doz günde bir kez 40 mg’dır. Bazı hastalar günlük 20 mg doz ile yarar sağlayabilirler. Hedeflenen kan basıncının elde edilemediği durumlarda, telmisartan dozu maksimum günde bir kez 80 mg'a artırılabilir.

Telmisartan, alternatif olarak, telmisartan ile birlikte kullanıldığında kan basıncındja ilave bir düşürücü etki yaptığı gösterilen hidroklorotiyazid gibi, tiyazid tipi diüretikler il^: kombine olarak da kullanılabilir. Doz artırımı düşünüldüğünde, maksimum antihipertanrif etkinin tedavi başlangıcından genellikle dört-sekiz hafta sonra elde edildiği akılda tutulmalıdır (Bkz.

5.1).

Kardiyovasküler olayların önlenmesi

Önerilen doz günde bir kez 80 mg'dır. 80 mg telmisartandan daha düşükj dozların kardiyovasküler morbiditenin azaltılmasında etkili olup olmadığı bilinmemektedir, j

Kardiyovasküler morbiditenin azaltılması için telmisartan tedavisi başlatılır <en, kan basıncının yakından izlenmesi önerilmektedir; uygun olan durumlarda kan basıncı düşürücü ilaç dozlarının ayarlanması gerekli olabilir. !

Uygulama şekli: i

MİCATOR günde bir kez oral yolla uygulanır, tek başına ya da yiyeceklerle birlikte ^alınabilir.

Bu ilacı kullanmadan önce alınacak önlemler: i

MÎCATOR tabletler nem çekici özelliktedir. Bu nedenle nemden korumak üzere, açılmamış blister ambalajlarında saklanmalı ve her bir tablet blisterinden, sadece kullanımından hemen önce çıkartılmalıdır (Bkz. 6.6). |

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler:

Böbrek yetmezliği: !

Hemodiyalizde olanlar da dahil olmak üzere, şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda deneyim sınırlıdır. Bu hastalarda başlangıç dozu olarak daha düşük bir doz (20 m*) önerilir (Bkz. 4.4.). Hafıf-orta derecede renal bozukluğu olan hastalarda pozoloj ide | ayarlama yapılması gerekmez. ;

Karaciğer yetmezliği:

Pediyatrik popülasyon:

Gebelik sırasında anjiyotensin II reseptör antagonistleri başlatılmamalıdır. Anji^lotensin II reseptör antagonisti tedavisine devam edilmesi zorunlu görülmedikçe, gebelik) planlayan hastalarda, gebelikte kullanım için kanıtlanmış bir güvenlilik profiline sahip, alternatif anti-hipertansif tedavi ajanlarma geçiş yapılmalıdır. ı

Gebelik tanısı konulduğunda, anjiyotensin II reseptör antagonistleriyle tedaj/i derhal durdurulmalı ve uygunsa, alternatif bir tedavi başlatılmalıdır (Bkz. 4.3 ve 4.6). î

Karaciğer yetmezliği ;

Telmisartan büyük oranda safra İle atılır. Bu nedenle, kolestazı, biliyer obstrüktif bozuklukları veya şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalara MÎCATOR verilmemelidir (Bkz 4.3). Bu hastalarda telmisartanın hepatik klerensin azalmış olabileceği düşünülmelidir. MÎCATOR hafif-orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda kullanılacaksa öz|;l dikkat gösterilmelidir. Günde bir kez 40 mg'ı geçmemelidir. j

Renovasküler hipertansiyon

Bilateral renal arter stenozlu veya tek işlevsel böbreğindeki arterde stenozu olaı hastalar renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen ilaçlarla tedavi edildiğinde^ şiddetli hipotansiyon ve böbrek yetmezliği riski artar. i

Renal yetmezlik ve renal transplantasyon:

MÎCATOR böbrek fonksiyonları bozulmuş hastalarda kullanıldığında serum potasyum ve kreatinin düzeylerinin periyodik olarak izlenmesi önerilmektedir. j

Yeni böbrek transplantasyonu yapılmış hastalarda telmisartan uygulaması ile ilgili deneyim bulunmamaktadır. i

İntravasküler hacim kaybı:

Yoğun diüretik tedavi, diyetteki tuzun kısıtlanması, diyare veya kusma sonucurjda hacim ve/veya sodyum kaybına uğramış hastalarda, özellikle ilk dozdan sonra senptomatik hipotansiyon görülebilir. Bu gibi tablolar, Özellikle hacim ve/veya sodyum jkayıpları, MÎCATOR uygulamasından önce düzeltilmelidir. i

Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin ikili blokajı i

Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin inhibe edilmesinin bir sonucu olarak, duyarlı kişilerde, özellikle bu sistemi etkileyen ilaçlarla kombine edildiğinde, hipotansiyon, senkop, hiperkalemi ve böbrek fonksiyonlarında değişmeler (akut böbrek yetmezliği dahil) bildirilmiştir. Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin ikili blokajı (örn. telmisartaıın renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin diğer blokerleriyle birlikte uygulanması), bu nedenle önerilmez. Birlikte uygulamanın gerekli olduğu düşünülüyorsa, böbrek fonksiyonlarının yakından izlenmesi önerilir.

Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin stimüle olduğu diğer durumlar: Vasküler tonusu ve böbrek fonksiyonu başlıca renin-anjiyotensin-aldosteron sistemi aktivitesine | dayanan hastalarda (örn., şiddetli konjestif kalp yetmezliği veya renal arter stenozu dahil aitti yatan bir böbrek bozukluğu olan hastalar), telmisartan gibi bu sistemi etkileyen ilaçlarla tedavi esnasında, akut hipotansiyon, hiperazotemi, oligüri veya nadiren akut renal îyetmezlik görülmüştür (Bkz. 4.8).

Primer aldosteronizm j

Primer aldosteronizmi olan hastalar genellikle, renin-anjiyotensİn sisteminin inhibisyonu üzerinden etki gösteren antihipertansif ilaçlara cevap vermeyecektir. Bu nedenle MÎCATOR kullanımı önerilmemektedir. !

Aort ve mitral kapak stenozu, obstrüktif hipertrofık kardiyomiyopati:

Diğer vazodilatörlerde olduğu gibi, aort ya da mitral kapak stenozu veya obstrüktif hipertrofık kardiyomiyopatisi olan hastalarda özel dikkat gereklidir.

însülin ya da antidiyabetiklerle tedavi edilen diyabetik hastalar:

Bu hastalarda telmisartan tedavisi sırasında hipoglisemi ortaya çıkabilir. Bu nedenle, bu hastalarda kan glukoz düzeylerinin uygun bir yöntemle takibi yapılmalıdır. Gerektiğinde, insülinin veya antidiyabetiklerin dozunda ayarlama yapılması gerekli olabilir. j

Yaşlılarda, böbrek yetmezliği olan hastalarda, diyabet hastalarında, potasyum düzeylerini etkileyen diğer ilaçlan birlikte kullanan kişilerde ve/veya araya giren başka olaylajı yaşayan hastalarda hiperkalemi ölümcül olabilir.

– Diabetes mellitus, böbrek yetmezliği, hastanın 70 yaşından daha büyük olması. ;

– Renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen bir ya da daha fazla ilaçla ve/veya potasyum takviyeleri ile kombine tedaviler. Hiperkalemiyi tetikleyen ilaçlar veya terapötik ilaç sınıfları, potasyum içeren tuz takviyeleri, potasyum tutucu diüretikler, ACE inhibitörleri, anjiyotensin II reseptör antagonistleri, non-steroid antienflamatuvar ilaçlar (selektif COX-2 inhibitörleri dahil NSAİİ’ler), heparin, immünsupresif ilaçlar (sjiklosporin veya takrolimus) ve trimetoprimdir. j

– Dehidratasyon, akut kardiyak yetmezlik, metabolik asidoz, böbrek fonksiyonlarımın kötüye gitmesi (örn. enfeksiyon hastalıkları), hücresel erime (örn. akut ekstremitej iskemisi, rabdomiyoliz, uzun süreli travma). i

Risk altındaki hastalarda serum potasyum düzeylerinin yakından izlenmesi önerilir (|Bkz. 4.5).

Anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörleri ile gözlendiği gibi, telmisartan; ve diğer anjiyotensin II reseptör antagonistleri, siyah ırkta, diğer ırklara göre daha az etldlidir. Bu durum, siyah ırktan hipertansiyonlu hastalarda, düşük renin düzeyi prevalansının daha yüksek olmasından kaynaklanabilir. |

Diğer |

Herhangi bir antihipertansif ajan ile olduğu gibi, iskemik kardiyopatisi veya iskemik kardiyovasküler hastalığı olan hastalarda kan basıncının aşırı düşürülmesi i miyokard enfarktüsü veya inme (felç) ile sonuçlanabilir. i

4.5 diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

Renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen diğer ilaçlarla olduğu gibi, Vlmisartan hiperkalemiyi arttırabilir (Bkz. 4.4). Risk, hiperkalemiyi arttıran diğer ilaçlarla potasyum içeren tuz takviyeleri, potasyum tutucu diüretikler, ACE inhibitörleri, anjiyotensin [I reseptör

antagonistleri, nonsteroid antienflamatuvar ilaçlar (selektif COX-2 inhibitörleri dahil NSAİİ'ler), heparin, immünsupresif ilaçlar (siklosporin veya takrolimus) ve triıhetoprim] birlikte kullanım durumunda artar. ■

Hiperkaleminin ortaya çıkışı, ilgili risk faktörlerine bağlıdır. Risk yukarıda sayı an tedavi kombinasyonlarında artar. Risk, özellikle, potasyum tutucu diüretiklerle ve potasyum içeren tuz takviyeleri ile kombinasyon tedavisi uygulandığında yüksektir. Örnek olarak, ACE inhibitörleri veya NSAİİ'lar ile kombinasyon tedavisinden kaynaklanan risk, j uyarı ve önlemlere sıkı sıkıya uyulması koşuluyla, daha düşüktür.

Şu İlaçlarla eşzamanlı kullanım önerilmez:

Potasyum tutucu diüretikler ve potasyum takviyeleri |

Telmisartan dahil, anjiyotensin II reseptör antagonistleri, diüretiklerle indüklenen {potasyum kaybını azaltır. Spirinolakton, eplerenon, triamteren veya amilorid, potasyum takviyeleri veya potasyum içeren tuz takviyeleri, serum potasyum düzeylerinde önemli artışlara neden olabilir. Tanısı konmuş hipokalemi nedeniyle eşzamanlı kullanım endike ise, bu komb nasyonlar dikkatle kullanılmalı ve serum potasyum düzeyleri sık aralıklarla izlenmelidir. i

Lityum \

Lityum ile anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörlerinin ve telmisartan dahil anjiyotensin II reseptör antagonistlerinin birlikte uygulanması sırasında, serum lityum konsantrasyon­larında geri dönüşümlü artışlar ve toksisite bildirilmiştir. Telmisartan dahil anjiyotensin H reseptör antagonistleri ile de olgular bildirilmiştir. Bu ilaçların birlikte kullanımla ı gerekli görülüyorsa, serum lityum düzeylerinin dikkatle izlenmesi önerilir. !

Şu ilaçlarla eşzamanlı kullanım sırasında dikkat edilmelidir:

Non-steroid antienflamatu­arilaçlar (NSAİÎ):

Non-steroid antienflamatuar ilaçlar (yani, antienflamatuar dozlarda, asetilsalisilik asit, COX-2 inhibitörleri ve selektif olmayan NSAİİ'ler) İle tedavi, anjiyotensin II reseptör antagonistlerinin antihipertansif etkilerini azaltabilirler. Böbrek fonksiyonları bozıilmuş bazı hastalarda (ör; dehidrate hastalar veya böbrek fonksiyonları bozuk yaşlı hastalar), ar jiyotensin II reseptör antagonistleri ve siklo-oksİjenazı inhibe eden ajanların eş zamanlı | kullanımı, genellikle geri dönüşümlü olan bir akut renal yetmezlik dahil, renal fonksiyonların jiaha fazla bozulmasına yol açabilir. Bu nedenle, bu kombinasyonlar kullanılırken, öze ilikle [yaşlılarda dikkatli olunmalıdır. Hastalar yeterince hidrate edilmeli ve eş zamanlı । tedavinin başlanmasından hemen sonra ve izleyen aşamalarda böbrek fonksiyonları periyodik olarak izlenmelidir. i

Yapılan bir çalışmada, telmisartan ve ramiprilin eş zamanlı kullanılması, r^mipril ve ramiprilatın AUC0–24 ve Cmaks değerlerinde 2.5 kata kadar varan artışlara yol açŞmştır. Bu gözlemin klinik önemi bilinmemektedir.

Diüretikler (tiyazid ya da loop diüretikleri) [

Furosemid (loop diüretik) ve hidroklorotiyazid (tiyazid diüretik) gibi diüretikleıjin yüksek dozlarıyla ön tedavi, telmisartan tedavisine başlandığında, hacim kaybı ve hipotansiyon riski ile sonuçlanabilir. j

Eşzamanlı kullanımları sırasında şu bilgiler dikkate alınmalıdır:

Diğer antihipertansİf ajanlar :

Telmisartanın kan basıncını düşürücü etkisi, diğer antipertansif ilaçların j;şzamanlı kullanılması ile artabilir. !

Farmakolojik özelliklerine bağlı olarak, şu ilaçların, telmisartan dahil bütün antihipertansi­flerin hipotansif etkilerini güçlendirmesi beklenebilir; baklofen, ımifostin. Bundan başka, alkol, barbitüratlar, narkotikler ya da antidepresanlar da, iortostatik hipotansiyonu arttırabilir. j

Kortikosteroidler (sistemik uygulama)

Antihipertansİf etkide azalma beklenmelidir.

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar/Doğum kontrolü (Kontrasepsiyoıı)

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar, tedavi süresince tıbben etkili oldjığu kabul edilen doğum kontrol yöntemleri kullanmalıdır.

Telmisartanın gebe kadınlarda kullanımı hakkında yeterli veri yoktur. Hayvan çalınmalarında üreme toksisitesi gösterilmiştir (Bkz. 5.3).

ACE inhibitörlerinin birinci trimesterde kullanılmasıyla ortaya çıkan teratojenite işkine ait epidemiyolojik kanıtlar kesin sonuca ulaşmamıştır.-Bununla birlikte, riskteki küçük bir artış dahi ihmal edilemez. Anjiyotensin II reseptör antagonistleriyle kontrollü epidemiyolojik veri bulunmamakla birlikte, benzer riskler bu sınıf ilaçların tümü için söz konusiı olabilir. Anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile tedaviye devam etmek mutlaka gerekmedikçe, gebe kalmayı planlayan hastalar, gebelikte kullanımının güvenli olduğu bilinen alternatif bir antihipertansİf tedaviye geçirilmelidir. ’

Gebelik tanısı konmuş ise, anjiyotensin II reseptör antagonistleriyle tedavi derhal durdurulmalı ve uygunsa, alternatif bir tedavi başlatılmalıdır. j

Gebeliğin ikinci ve üçüncü trimesterinde anjiyotensin II reseptör antagcjnistlerinin kullanılmasının, insanlarda fetotoksisiteye (renal fonksiyonlarda azalma, oligohicjramniyoz, kafatası kemikleşmesinde gerilik) ve neonatal toksisiteye (renal yetmezlik, hipotansiyon, hiperkalemi) yol açtığı bilinmektedir (Bkz. 5.3). Gebeliğin ikinci trimesterinden itibaren anjiyotensin II reseptör antagonistlerine maruz kalınması halinde, böbrek fonksiyonlarının ve kafatasının ultrasonografık kontrolü önerilir.

Anneleri anjiyotensin II reseptör antagonisti almış olan bebekler hipotansiyon içiri yakından izlenmelidir (Bkz. Bölüm 4.3 ve 4.4). j

Laktasyon dönemi i

Emzirme sırasında telmisartanın kullanımına ilişkin bilgi bulunmadığı için, emzirme döneminde MİCATOR kullanılması Önerilmez. Özellikle yenidoğan ve preterm infantların emizirilmesi döneminde, laktasyon dönemindeki güvenlilik profilinin daha iyi olduğu bilinen alternatif bir tedaviye geçilmelidir.

Üreme yeteneği/Fertilite !

Klinik öncesi çalışmalarda, telmisartanın erkek ve dişi fertilitesi üzerinde herhangi; bir etkisi gözlenmemiştir.

4.7 araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

MİCATOR gibi ilaçlarla antihipertansif tedavi uygulanan hastalarda, taşıt aracı veya makine kullanılırken zaman zaman baş dönmesi ve sersemleme görülebileceği akılda tutulmalıdır.

4.8 i̇stenmeyen etkiler                                                           !

Güvenlilik profili özeti j

Ciddi advers ilaç reaksiyonları arasında, seyrek olarak (>1/10,000 ilâ <1/1,0Q0) ortaya çıkabilen anafılaktik reaksiyon ve anjiyoödem ve akut böbrek yetmezliği bulunur. 1

Hipertansiyon tedavisi gören hastalar üzerindeki kontrollü klinik araştırmalarda telrrjisartan ile bildirilen advers reaksiyonların bütünsel insidansı (%41.4), genellikle plasebo (^o43.9) ile karşılaştırılabilir durumdaydı. Advers reaksiyonların insidansı doza bağlı değildi ve hastaların cinsiyeti, yaşı ya da ırkı ile herhangi bir bağıntı göstermemekteydi. Kardijjovasküler morbiditenin azaltılması için tedavi edilen hastalarda telmisartanın güvenlilik profili, hipertansif hastalardan elde edilen verilerle tutarlı bulunmuştur. i

Aşağıda listelenen advers reaksiyonlar, hipertansiyon için tedavi edilen hastalardakj kontrollü klinik araştırmalardan ve pazarlama sonrası raporlardan bir araya getirilmiştir. Listede aynı zamanda, kardiyovasküler morbiditenin azaltılması için altı yıla kadar sürelerle teini isartan ile tedavi edilen 21,642 hastayı kapsayan uzun dönemli üç klinik çalışmada bildirpen, ciddi advers etkiler ve tedavinin sonlandırılmasına yol açan advers etkiler de dikkate alimi)ıştır.

Çok seyrek < 1/10.000

Her sıklık grubunda advers etkiler ciddiyetteki azalmaya göre sıralanmıştır.

Yaygın olmayan: İdrar yolu enfeksiyonları (sistit dahil), üst solunum yolu enfeksiyonları

Seyrek: Anafilaktİk reaksiyon, aşırı duyarlılık

Yaygın olmayan: Hiperkalemi

Seyrek: Hipoglisemi (diyabetik hastalarda)

Yaygın olmayan: Uykusuzluk, depresyon

Seyrek: Anksiyete

Yaygın olmayan: Senkop

Seyrek: Somnolans

Seyrek: Görmede bozukluk

Yaygın olmayan: Vertigo

Yaygın olmayan: Bradikardi

Seyrek: Taşikardi

7

Yaygın olmayan: Hipotansiyon", ortostatik hipotansiyon

Yaygın olmayan: Dispne, öksürük

Çok seyrek: înterstisyel akciğer hastalığı4

Yaygın olmayan: Abdominal ağrı, diyare, dispepsi, flatulans, kusma

Seyrek: Ağız kuruluğu, midede rahatsızlık hissi

Seyrek: Anormal hepatik fonksiyon/karaciğer bozukluğu3

Yaygın olmayan: Pruritus, hiperhidrozis, döküntü

Seyrek: Anjiyoödem (fatal sonuçlanım dahil), egzama, eritem, ürtiker,

döküntüsü, toksik deri döküntüsü,

Yaygın olmayan: Sırt/bel ağrısı (örn. siyatik), kas spazmları, miyalji

Seyrek: Artralji, ekstremite ağrısı, tendon ağrısı (tendinite benzer sem]

Yaygın olmayan: Böbrek bozukluğu (akut böbrek yetmezliği dahil)

Genel bozukluklar ve uygulama yerine ilişkin hastalıklar

1,2,3,74. 0ajıa faz]a açıklama için lütfen "Seçilen advers etkilerle İlgili açıklamalar kısmına bakınız.

Seçilen advers etkilerle ilgili açıklamalar

Sepsis

PRoFESS çalışmasında, telinisartan kullanımı ile sepsis insidansında, plaseboya göre, artış gözlenmiştir. Bu durum tesadüfi olabilir veya henüz bilinmeyen bir mekanizniaya bağlı oluşabilir (Bkz. 5.1).

Hipotansiyon:

Bu advers etki, kan basınçları kontrol altında olan ve kardiyovasküler mçrbiditenin azaltılması için standart bakıma ek olarak telmisartan ile tedavi edilen hastalarda „yaygın“ olarak bildirilmiştir.

Hepatik fonksiyonlarda anormallik / karaciğer bozukluğu:

Telmisartanla elde edilen pazarlama sonrası deneyimlerde, hepatik fonksiyonlarda anormallik/ka­raciğer bozukluğu, çoğunlukla Japon hastalarda görülmüştür. Japon pastalarda bu advers etkilerin görülme olasılığı daha yüksektir.

İnterstisyel akciğer hastalığı: Ş

Pazarlama sonrası deneyimlerde telmisartan kullanan hastalarda interstisyel akciğek hastalığı vakaları bildirilmiş ve bu vakalar zamansal olarak telmisartan alımı İle İlişkili bulunmuştur. Bununla birlikte bir nedensellik ilişkisi belirlenmemiştir. ’

4.9 doz aşımı ve tedavisi

İnsanlarda doz aşımına ilişkin sınırlı veri bulunmaktadır. i

Semptomlar:

Telmisartan doz aşımının en göze çarpan belirtileri hipotansiyon ve taşikardi idi. Ijlradikardi, sersemleme, serum kreatininde artış ve akut renal yetmezlik de bildirilmiştir.

Tedavi:

Telmisartan hemodiyaliz ile uzaklaştın lamaz. Hasta yakından izlenmeli, tedavi-selnptomatik ve destekleyici olmalıdır. Müdahale, ilacın alınmasından itibaren geçen püreye ve semptomların şiddetine bağlıdır. Tavsiye edilen önlemler arasında kusturma ve/feya mide yıkanması bulunur. Aktif kömür kullanılması faydalı olabilir. Serum elektrolitleri ve kreatinin düzeyleri sık aralıklarla izlenmelidir. Eğer hipotansiyon oluşursa, hasta supin pozisyonda tutulmalı ve hızla tuz ve sıvı replasmanı yapılmalıdır. 1

5. farmakoloji̇k özelli̇kler

5.1 farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Anjiyotensin II antagonistleri

ATC kodu: C09CA07 :

Etki mekanizması:

Telmisartan oral yoldan etkili ve spesifik bir anjiyotensin II reseptör (ATı tipi) antağonistidir. Telmisartan, anjiyotensin H'nin bilinen etkilerinden sorumlu olan ATj reseptör alt tipindeki bağlanma bölgesine çok yüksek bir afinite gösterir, ve anjiyotensin II İle yer değiştir) r.

Telmisartan AT] reseptöründe herhangi bir kısmi agonist etki göstermez. Telmisjırtan ATı reseptörüne selektif olarak bağlanmaktadır. Bu bağlanma uzun sürelidir.

Telmisartan AT? ve Özellikleri daha az bilinen başka AT reseptörleri dahil, diğer reseptörlere karşı afinite göstermez. Bu reseptörlerin fonksiyonel rolleri, ve bunların telmisartanme­deniyle düzeyi artan anjiyotensin II tarafından olası aşın stimülasyonlarının etkileri bilinmemektedir. Telmisartan ile plazma aldosteron düzeyleri azalır. Telmisartan insan plazmasındaki renini inhibe etmez veya iyon kanallarını bloke etmez. Telmisartan bradikinini de parçalaman enzim olan anjiyotensin dönüştürücü enzimi (kininaz II) inhibe etmez. Bu nedenle brıdİkininin aracılık ettiği istenmeyen etkileri şiddetlendirmesi beklenmez.

İnsanlarda 80 mg'lık telmisartan dozu, anjiyotensin II ile ortaya çıkan kan basırjcı artışını hemen hemen tamamen inhibe eder. İnhibitör etki 24 saat boyunca devam eder vb 48 saate kadar halen daha ölçülebilir durumdadır.

Klinik etkililik ve güvenlilik i

Esansiyel hipertansiyonun tedavisi:

İlk telmisartan dozundan sonra antihipertansif aktivite basamaklı olarak 3 saat içinrf e belirgin hale gelir. Kan basıncındaki maksimum azalma, genellikle tedaviye başlandıktan 4 'ilâ 8 hafta sonra elde edilir ve uzun süreli tedavi boyunca kalıcı olur. !

Antihipertansif etki, ilaç alındıktan sonraki 24 saat boyunca sabit olarak devamı eder ve ambulatuar kan basıncı ölçümlerinde gösterildiği gibi, bir sonraki dozdan önceki 4 saati de kapsar. Bu Özellik, plasebo kontrollü klinik çalışmalarda 40 ve 80 mg’hk tjîlmisartan dozlarından sonra çukur-doruk oranının sürekli olarak %80'in üzerinde gömülmesiyle doğrulanmıştır. ;

Başlangıç dönemindeki sistolik kan basıncına geri dönülme süresi ile doz araşınca açık bir ilişki eğilimi vardır. Bu konuda diyastolik kan basıncını ilgilendiren veriler tutarlı değildir.

Hipertansiyonu olan hastalarda telmisartan, nabız hızını etkilemeksizin, hem sistollik hem de diyastolik kan basıncını düşürür. İlacın diüretik ve natriüretİk etkilerinin hipotan^if etkisine katkıları henüz tanımlanmam ıştır. Telmisartanm antihipertansif etkililiği, diğer antihipertansif ilaç sınıflarındaki ilaçlarla benzerdir (klinik çalışmalarda telmisartan ile amlodipip, atenolol, enalapril, hidroklorotiyazid ve lizinopril karşılaştınlm­ıştır). ;

Telmisartan tedavisinin aniden kesilmesi sonrasında kan basıncı, rebound hipertansiyon belirtileri olmaksızın, birkaç günlük bir süre içinde basamaklı olarak tedavi öncesi! değerlere döner. !

İki antihipertansif tedaviyi doğrudan karşılaştıran klinik çalışmalarda, telmisartan lile tedavi edilen hastalarda kuru öksürük insidansının,an­jiyotensin dönüştürücü enzim inhitjdtörierine göre, anlamlı derecede daha düşük olduğu gösterilmiştir. j

Kardiyovasküler olayların önlenmesi: j

ONTARGET (ONgoing Telmisartan Alone and in Combination with Ramipril Global Endpoint Trial / Tek Başına Telmisartan ve Ramipril Kombinasyonuyla Sürekli i Tedavide Global Sonlamın Noktaları Araştırması), telmisartan, ramipril ve telmisartan v^ ramipril kombinasyonunun kardiyovasküler sonuçlar üzerindeki etkilerini, kardiyovasküler olaylar açısından risk altındaki bir popülasyonda, yani, 55 yaşında veya daha yaşlı, korbner arter hastalığı, inme, Tl A, periferal arter hastalığı veya Tip 2 diyabeti olan ve uç organ hasarı (örn: retinopati, sol ventriküler hipertrofi, makroalbüminüri veya mikroalbuminüri) Ijulunduğu kanıtlanmış, 25620 hastada karşılaştırmıştır.

Hastalar üç tedavi grubundan birine randomize edilmiştir; Telmisartan 80 mg (nj = 8542), ramipril 10 mg (n = 8576), ya da telmisartan 80 mg ile ramipril 10 mg kombinasyonu (n = 8502). Bu gruplar ortalama olarak 4.5 yıl boyunca gözlenmiştir.

Telmisartan, kardiyovasküler ölüm, fatal olmayan miyokart enfarktüsü, fatal o İmal yan inme, veya konjestif kalp yetmezliği nedeniyle hastaneye yatma şeklindeki birincil birleşik sonlamın noktalarının azaltılması açısından ramipril ile benzer etki göstermiştir. Birincil sonlanım noktası insidansı telmisartan (%16.7) ve ramipril (%16.5) gruplarında benzer buIjunmuştur. Telmisartan ile ramiprili kıyaslayan tehlike oranı 1.01 (%97.5 GA 0.93 – 1.10, pl (üstünlük yok) = 0.0019, 1.13 sınırında) bulunmuştur. Tüm nedenlere bağlı mortalite oranı, telmisartan ve ramipril tedavisindeki hastalarda sırasıyla %11.6 ve %11.8 idi.

Önceden tanımlanmış ikincil sonlanım noktaları olan kardiyovasküler Ölüm, ölümle sonuçlanmayan miyokard enfarktüsü ve ölümle sonuçlanmayan inme açısından telmisartan, ramipril ile benzer etkilikte bulunmuştur [0.99 (%97.5 GA 0.90–1.08), p(üstünlük yok)=0.0004]. Bunlar, ramiprili plasebo ile kıyaslayan referans HOPE (The Heart Dutcomes Prevention Evaluation Study / Kardiyak Sonuçlananların Önlenmesini Değerlendirme Çalışması) çalışmasındaki primer sonlanım noktasıdır.

TRANSCEND çalışması, ACE inhibitörlerine toleransı olmayan hastaları randomizje etmiştir. Bu grubun dahil edilme kriterleri, diğer açılardan, telmisartan 80 mg (n=2954) veya plasebo (n=2972) gruplarının yer aldığı ONTARGET çalışmasındaki dahil edilme kriterlerine benzerdi. Her iki ilaç da standart tedaviye ek olarak verilmiştir. Ortalama izleme sikesi 4 yıl ve 8 aydı. Birincil birleşik sonlanım noktalarının (kardiyovasküler Ölün), ölümle sonuçlanmayan miyokard enfarktüsü, ölümle sonuçlanmayan inme veya konjestif kalp yetmezliği nedeniyle hastanaye yatma) insidansında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır [telmisartan grubunda %15.7 ve plasebo grubunda %17.0, tehlike branı 0.92 (%95 GA 0.81–1.05, p= 0.22)]. Önceden belirlenmiş ikincil kompozit sonlamjn noktası açısından (kardiyovasküler ölüm, ölümle sonuçlanmayan miyokard enfarktüsü ye ölümle sonuçlanmayan inme) telmisartan plaseboya göre daha yararlı bulunmuştur [0.87 (%95 GA 0.76–1.00, p=0.048)]. Kardiyovasküler mortalite üzerinde bir yararla ilgili kaiııt yoktur (tehlike oranı 1.03, %95 GA 0.85–1.24). <

Öksürük ve anjiyoödem, telmisartanla tedavi edilen hastalarda ramipril tedavisi görenlere kıyasla daha az sıklıkta bildirilmiştir. Hipotansiyon ise telmisartan ile daha sık bildirilmiştir.

Telmisartan ve ramiprilin kombine edilmesi, bu maddelerin tek başlarına kullanılmasına kıyasla ek bir yarar sağlamamıştır. Kardiyovasküler mortalite ve tüm nedenlere bağljı mortalite

kombinasyonla sayısal olarak daha yüksek bulunmuştur. Ek olarak, kombinasyon Ipııbunda, hiperkalemi, renal yetmezlik, hipotansiyon ve senkop insidansı anlamlı derecede daha yüksek bulunmuştur. Bu nedenle, tclmisartan ve ramipril kombinasyonunun kullanımı!bu hasta grubunda önerilmez. \

„İkincil inmelerden efektif kaçınma için Önleme rejimleri“ (PRoFESS) çalışmasında 50 yaşında veya daha yaşlı, yakın zaman önce inme geçirmiş hastalarda, pljısebo ile karşılaştırıl­dığında, telmisartan ile sepsis insidansı biraz daha yüksek bulunmuştur;%0. 70'e karşılık %049 [RR 1.43 (%95 güvenlik aralığı 1.00 – 2.06)]. Fatal sepsis vakalarına insidansı telmisartan alan hastalar için (%0.33) plaseboya göre artmıştır (%0.16) [RR 2⁰⁷ (%95 güvenlik aralığı 1.14 – 3.76)]. Telmisartan kullanımı ile ilişkili olarak gözlenen sepsis insidansındaki artış tesadüfi olabilir veya henüz bilinmeyen bir mekanizmaya bajğlı olarak ortaya çıkabilir. !

5.2 Farınakoki­netik özellikler

Emilim:

Absorbe olan miktar değişmekle birlikte telmisartanın absorpsiyonu hızlıdır. Telıjnisartanın ortalama mutlak biyoyararlanımı %50 civarındadır. ;

Telmisartan yiyeceklerle birlikte alındığında, plazma konsantrasyon-zaman eğrisi altında kalan alandaki (FAA0.,) azalma yaklaşık %6 (40 mg doz) ile yaklaşık %19 (16(j mg doz) arasında değişir. İster aç karına, ister yiyeceklerle birlikte alınsın, uygulamadan 3 saat sonra telmisartan plazma konsantrasyonları benzerdir.

Dağılım:

Telmisartan esas olarak albumin ve alfa-1 asit glikoprotein olmak üzere plazma proteinlerine yüksek oranda bağlanır (>%99.5). Kararlı durumda ortalama görünür dağılım h^cmi (vass) yaklaşık 500 L’dir.

Telmisartan terminal eliminasyon yarı ömrü >20 saat olan bieksponansiyc 1 azalma farmakokinetiği ile karakterizedir. Maksimum plazma konsantrasyonu (Cmaks) ve daha düşük oranda olmak üzere plazma konsantrasyonu-zaman eğrisi altında kalan alan (EAA), doz ile orantısız olarak artar. Önerilen dozlarda alınan telmisartan ile klinik açıdan Önemli bir birikmeyi gösteren veri bulunmamaktadır. Plazma konsantrasyonları kadınlarda erkeklerden daha yüksektir. Ancak bu durumun etkililik üzerine bir etkisi yoktur.

Oral (ve intravenöz) uygulamadan sonra telmisartan, hemen hemen yalnız feçes yoluyla ve esas olarak değişmemiş bileşik halinde atılır. Kümülatif üriner atılımı, dozun %1’injden azdır. Total plazma klerensi (CLtot) (yaklaşık 1,000 ml/dk), hepatik kan akımı (yaklaşık 1,500 ml/dk) ile karşılaştırıl­dığında yüksektir. !

Doğrusal hk/Doğrusal olmayan durum: ;

Eğri altında kalan alandaki (EAA) küçük azalmanın terapötik etkide bir azalmaya neden olması beklenmez. ;

Cinsiyet:

Plazma konsantrasyon­larında cinsiyet farklılıkları gözlenmiştir;. Kadınlarda erkeklere göre Cmaks ve EAA değerlerinde, yaklaşık olarak sırasıyla, 3 ve 2 kat daha yüksek değerler elde edilmiştir.

Yaşlılar:

Telmİsartanın farmakokinetiği yaşlı ve 65 yaşından daha genç hastalarda farklı değili i ir.

Böbrek yetmezliği:

Hafif- orta ve şiddetli böbrek bozukluğu olan hastalarda, plazma konsantrasyon­ljarının iki katına çıktığı gözlenmiştir. Ancak diyaliz uygulanan böbrek yetmezliği hastalarında daha düşük plazma konsantrasyonları gözlenmiştir. Telmisartan böbrek yetmezliği olan hastalarda, plazma proteinlerine yüksek oranda bağlanır ve diyaliz ile uzaklaştırılamaz; bozukluğu olan hastalarda eliminasyon yarılanma ömrü değişmemektedir.

Böbrek

Karaciğer yetmezliği:

, mutlak uğu olan

Karaciğer bozukluğu olan hastalarda yürütülen farmakokinetik çalışmalarda^, biyoyararlanımda yaklaşık %100'e varan bir artış gösterilmiştir. Karaciğer bozuk|lı hastalarda eliminasyon yarılanma ömrü değişmez.

5.3 klinik öncesi güvenlilik verileri

Klinik Öncesi güvenlilik çalışmalarında, normotansif hayvanlarda klinikteki terapi^ ile benzer bir ilaç maruzİyeti sağlayan dozlar, kırmızı hücrelere ilişkin pararjıetrelerde (eritrositler, hemoglobin, hematokrit) azalmaya, böbrek hemodinamiğinde değişmelere (kan üre azotu ve kreatininde yükselme), ve aynı zamanda serum potasyumunda artjşa neden olmuştur. Köpeklerde renal tübüler dilatasyon ve atrofi gözlenmiştir. Sıçanlarda ve köpeklerde aynı zamanda, mide mukozasında yaralanma (erozyon, ülser ya da enflaınasyon) kaydedilmiştir. Gerek anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörleri, gerekse anjiyDtensin II antagonistleri ile yürütülen klinik öncesi çalışmalardan bilinen bu farmakolojik yan etkiler, ağızdan serum fizyolojik desteğiyle önlenmiştir.

Her iki türde de, plazma renin aktivitesinde artış ve renal jukstaglomerüler hücrelerde

ensin II

hipertrofı/hi­perplazi gözlenmiştir. ACE inhibitörlerinin ve Öteki anjiyot antagonistlerinin de gösterdiği bir sınıf etkisi olan bu değişiklikler, klinik anlamlılığa sahip gibi görünmemektedirler.

Teratojenik etkiye yönelik net bir veri gözlenmemiştir, ama telmisartanın tçksik doz düzeylerinde, yavruların doğum sonrası gelişmeleri üzerinde daha düşük vücut ağjırhğı, göz açılmasında gecikme gibi etkilere sahip olduğu gösterilmiştir.

In vitro çalışmalarda hiçbir mutajenite ve ilgili klastojenik aktivite verisi yoktu. Sıçanlarda ve farelerde karsinojeniteye yönelik veri bulunmamaktaydı.

6. farmasötîk özelli̇kler

6.1 yardımcı maddelerin listesi

Magnezyum oksit

Mannitol

Krospovidon

Kolloidal silikon dioksit

Sodyum hidroksit

Mikrokristalin selüloz

Magnezyum stearat

6.2 geçimsizlikler

Geçerli değil.

6.3 raf ömrü

24 ay

6.4 saklamaya yönelik özel tedbirler

25 °C nin altındaki oda sıcaklığında ve ambalajında saklanmalıdır.

6.5 ambalajın niteliği ve içeriği

MİCATOR 80 mg Tablet, Alu-Alu ve Alüminyum folyo 25 pm blister içinde 28 ve 84 tablet içerir.

6.6 beşeri tıbbi üründen arta kalan maddelerin imhası ve diğer özel önlemler ;

Özel bir gereklilik yoktur.

Kullanılmamış olan ürün ya da atık materyaller, „Tıbbi Atıkların Kontrolü“ ve ( Ambalaj Atıklarının Kontrolü" yönetmeliklerine uygun olarak imha edilmelidir.

Madde 4.2'ye bakınız. !

7. ruhsat sahi̇bi̇

Pharmactive İlaç San. ve Tic. A.Ş.

Mahmutbey Mah. Dümenler Caddesi No: 19/3 Bağcılar-İstanbul

Tel : (0 212)444 72 92

Faks : (0–212) 445 27 60

8. ruhsat numarasi

253/2

9. i̇lk ruhsat tari̇hi̇/ruhsat yeni̇leme tari̇hi̇

İlk ruhsat tarihi: 09.09.2013

Ruhsat yenileme tarihi: